راه طلبت گر آشکارا بودی

هر مرحله‌ای ز راه پیدا بودی‌

گر راه تو افکنده بصحرا بودی

عشاق تو زنار چلیپا بودی‌

یک ذره ز فقر اگر به صحرا بودی

نه کافر و نه گبر و نه ترسا بودی

گر دیدهٔ جهل خلق بینا بودی

این رشته که سر دو تاست، یک تا بودی

گر دل نه چنین عاشق شیدا بودی

از عشق تو یک لحظه شکیبا بودی

ای کاش هر آن اشک که در فرقت تو،

من میریزم، هزار دریا بودی

گر درد دلم به نقش پیدا بودی

هر ذره ز غم سیاه سیما بودی

ور راه به سوی گوهر ما بودی

هر قطره ز جوش همچو دریا بودی

گر زان که خرد بیخودی افزا بودی

کیفیت عشق او هم از ما بودی

از خویش تهی شدی گهر گر چو حباب

او نیز حباب روی دریا بودی