گنجور

عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۲۹

 

چون شمع، ز بس سوز، خور و خوابم شد

و آرام و قرار دلِ پرتابم شد

از بس که ز دیده ریختم آب چو ابر

از دیده ز پیش مردمان آبم شد

عطار
 
 
sunny dark_mode