در عالم عالم آفریدن

به زین نتوان رقم کشیدن

مانده نشدی ز غم کشیدن‌؟

وز طعنهٔ دشمنان شنیدن‌؟

شیران سیاه در دریدن

دیوان سپید در دویدن

آسود زمانی از دویدن

وز گفتن و هیچ ناشنیدن

شمع از سر دردسر کشیدن

به گردد وقت سر بریدن

لیکن به طریق سر کشیدن

می نتوانست از او بریدن

وآن‌را که بخواندی او به دیدن

کس زهره نداشتی دریدن

زین غم چو نمی‌توان بریدن

تن در دادم به غم کشیدن

کاری است قوی ز خود بریدن

خود را به فنای محض دیدن

مانند قلم زبان بریده

بر لوح فنا به سر دویدن

صد تنگ شکر چشیده هر دم

[...]

عشق است بر آسمان پریدن

صد پرده به هر نفس دریدن

اول نفس از نفس گسستن

اول قدم از قدم بریدن

نادیده گرفتن این جهان را

[...]

همچون مه نو ز غم خمیدن

چون سایه به رو و سر دویدن

همچون مه بی‌پری پریدن

چون سایه به رو و سر دویدن

تا کی بت وهم پروریدن

در هاویه هوا دویدن

از بهر نخ و نسیج و کم خا

بر خویش چو کرم غز تنیدن

کم خا چه کنند ژاژ کم خا

[...]

از یار تواندم بریدن

سر بر در دیگری کشیدن

باشد ورق ادب دریدن

خط بر ورق نسب کشیدن

خواهیم تو را زبان بریدن

وز کالبد تو جان کشیدن

مجنون نه به یار خود رسیدن

نی در همه عمر امید دیدن

آهو به شکنجه دویدن

صیاد و شتاب سر بریدن

برخاست به روی دوست دیدن

بنشست به گفتن و شنیدن

ور نی نتوان به زر کشیدن

یک ذره قبول دل خریدن