در آینه چون نگاه کردم

یک موی سفید خود بدیدم

زاندیشهٔ ضعف و وهم پیری

در آینه نیز ننگریدم

امروز به شانه‌ای از آن موی

[...]

در آینه تا نگاه کردم

یک موی سفید خویش دیدم

زاندیشه ضعف و بیم پیری

در آینه نیز ننگریدم

امروز بشانه در ازان موی

[...]

بر هرچه از آن برون کشیدم

آرام‌گهی درون ندیدم

چون دل دهی جگر شنیدم

دل دوختم و جگر دریدم

چون در پدران رفته دیدم

عرقِ پدری ز دل بریدم

اکنون که به جای خود رسیدم

نز تیغ برنده خو بریدم

از درویشی بدان رسیدم

کاین بند و رسن در او کشیدم

چون من ز وی این سخن شنیدم

خاموش بُدن روا ندیدم

مرگ پدر تو چون شنیدم

بر مردهٔ تن کفن دریدم

تا خال درم‌وش تو دیدم

خلخال ترا درم خریدم

غربت ز برای تو گزیدم

کابیات غریب تو شنیدم

خون کن کفنم که من شهید‌م

تا باشد رنگ روز عیدم

دشنام تو سر به سر شنیدم

امکان مقاومت ندیدم

تا بستر تو زمین شنیدم

من نیز همان زمین گزیدم

اکنون که به کام خود رسیدم

رویت به مراد خود بدیدم

عمری ز قفای او دویدم

تا روی وی از نقاب دیدم

هر نقش امل ز وی که دیدم

از سینه نوای غم کشیدم

دوشینه به گه کشی رسیدم

بر خاک رهش فتاده دیدم

تا پای زکوی او کشیدم

گردید سیه رخ سفیدم

جان داد بتازه این نویدم

زاد از شب غم، صباح عیدم