ای راه ترا دلیل دردی

فردی تو و آشنات فردی

از دام تو دانه‌ای و مرغی

در جام تو قطره‌ای و مردی

بی روی تو روح چیست بادی

[...]

ای مرز ترا دریده مردی

زان مرد بتو رسیده دردی

بر نیز گهت نهاده سرخی

وز نانگهت کشیده زردی

آن ایر که رایگان بخوری

[...]

ای راه ترا دلیل دردی

فردی تو و آشنات فردی

از جام تو دانه‌ء و عصری

وز جام تو قطرهء و مردی!

ای راه ترا دلیل دردی

فردی تو و آشنات فردی‌

ای راه ترا دلیل دردی

فردی تو و آشنات فردی

با هر که به حکم هم نبردی

بندی کمر هزار مردی

می‌ساخت چو اژدها نبردی

زخمی و دمی، دمی و مردی

گر خود به مثَل چو شمع مردی

پهلو به سوی زمین نبردی

شبگیر که چرخ لاجوردی

آراست کبودیی به زردی

لیلی گفتی و سنگ خَوردی

در خوردن سنگ رقص کردی

سوگند نگر چه راست خوردی!

پیوند نگر چه راست کردی!

کان وعده که پی در او فشردی

عمرم شد و هم به سر نبردی

هم‌پایهٔ آن سران نگردی

الا به طریق نیک‌مردی

یک ذره از آن نواله خَوردی

باقی به ددان حواله کردی

نه مرد منی اگرچه مردی

کز صد غم من یکی نخوردی

ای دل نه هزار عهد کردی؟

کاندر طلب هوا نگردی؟

کس را چه گنه؟ تو خویشتن را

بر تیغ زدی و زخم خُوردی

دیدی که چگونه حاصل آمد

[...]

او بود و غمی و باد سردی

کز دور پدید گشت گردی

چون بر سر چرخ لاجوردی

خورشید نهاد رو به زردی

تیمار مرا که پی فشردی

زحمت ز قیاس بیش بردی

دباغ ادیم لاجوردی

صباغ خزان چهره زردی