آنرا که غمت ز در درآید

مقصود دو عالمش برآید

در پای تو هرکه کشته گردد

از کل زمانه بر سر آید

با رنج تو راحت دو عالم

[...]

وآن دم که نفس به آخر آید

هم خطبهٔ نام تو سراید

از دست و زبان که بر آید

کز عهدهٔ شکرش به در آید؟

دل رفت که با غمت براید

تا زین دو کدام بر سر آید

الا غم آن که چون سرآید

این روز وصال و شب درآید

چون سبزه به سلک او درآید

پیش نظر تو خوشتر آید

زین نغمه غم که می سراید

ترسم جانم ز تن برآید

تا بو که کسی ز ره درآید

از دست وی آن غرض برآید

وقت است که وقت در سرآید

سیلاب عدم به سر درآید

کیری که چو بر فلک بر آید

با صورت کهکشان سر آید

خوش آنکه شب غمم سر آید

خورشید من از درم درآید

خوش آنکه ستاره ی مرادم

از مشرق آرزو برآید

خوش آنکه به محفل من از مهر

[...]