صیّت چو نور بهمه جا رسیده باد

در سایۀ تو جان جهان آرمیده باد

طفل امل که شیر مروّت غذای اوست

بر دامن صنایع تو پروریده باد

خاک سم سمند ترا تکیه گاه ناز

[...]

در باغ دولتت گل شادی دمیده باد

بر درگهت نسیم سعادت وزیده باد

هرکو نخواهدت چو سمن تازه روی و شاد

همچون بنفشه چهره کبود و خمیده باد

ور غنچه را ز مهر تو آکنده نیست دل

[...]

دل مایل تو شد که سیه رو چو دیده باد

خون گشته قطره قطره ز مژگان چکیده باد

جان نیز گشت پیرو دل کز ره اجل

خاری به پای بیهوده گردش خلیده باد

تن هم نمی‌کشد ز رهت پا بگفت من

[...]

بینم اگر به جز تو زیانم بدیده باد

گویم اگر بجز تو زبانم بریده باد

گر جز به دام زلف تو گیرد دلم قرار

از دام جسم طایر روحم پریده باد

بندم اگر به دلبر دیگر بجز تو دل

[...]

تیغت ز فرق تا به گلویم رسیده باد

شوخی ز حد گذشت زبانم بریده باد

گر رفته ام ز کوی تو آسان نرفته ام

این قصه از زبان عزیزان شنیده باد

مردن ز رازداری شوقم نجات داد

[...]