گنجور

کسایی » دیوان اشعار » پیری

 

پیری مرا به زرگری افگند، ای شگفت

بی گاه و دود، زردم و همواره سُرف سُرف

زرگر فرو فشاند کُرف سیه به سیم

من باز برفشانم سیم سره به کُرف

کسایی
 
 
sunny dark_mode