گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۹۷

 

دندان به خنده چون کند آن لعل تر سپید

سیمابی است اگر شود آنجا گهر سپید

بر طبع پختگان نتوان فکر خام بست

مشکل دمد چو نقره و ارز‌بز زر سپید

از اهل جاه ناز جوانی نمی‌رود

[...]

بیدل دهلوی
 
 
sunny dark_mode