ای شمس دین و دولت ، ای صدر شرق و غرب

ای از همه خصال بدی گوهر تو پاک

احباب را ز مایدهٔ جود تو حیات

حساد را ز صاعقهٔ سهم تو هلاک

از عزم نافذ تو ربوده نفاذ باد

[...]

دردا! که شد سلاله خاتون به زیر خاک

در حضرت خدای جهان برد جان پاک

دردا! که شد سلاله خاتون به زیر خاک

در حضرت خدای جهان برد جان پاک

بر ما گر اعتراض کند مدّعی چه باک

بر آستانِ دوست مقیمیم هم چو خاک

عین الیقین معاینه می بین و دور باش

هم چون من از وساوسِ تشبیه و اشتکاک

چنگال در مزن به گریبانِ ما گریز

[...]

رندیم و عاشقیم و جهان سوز و جامه چاک

با دولت غم تو ز فکر جهان چه باک؟

بی باک می رود دل ما در ره فنا

چون شوق غالبست، چه اندیشه از هلاک؟

جان مست حیرتست، که حسنیست دلفریب

[...]

دل خون و جان فگار و جگرریش و سینه چاک

هم خود بگوی چون نکشم آه دردناک

بیمار پرسیی بکن ای یار مهربان

کافتاده ام ز هجر تو در بستر هلاک

آلوده کرد دامنم از خون دل سرشک

[...]

جان می دهم به باد و غمت می برم به خاک

طوبی لمن یموت و فی قلبه هواک

پاکی تو و ز پرده عزت تو را ندید

جز دیده های پاک خوشا دیده های پاک

هر شب به جست و جوی خیالت روان کنم

[...]

تا کی روم ز کوی تو غمگین و دردناک

در دیده آب گشته و بر رخ نشسته خاک

از خون غنچه ی دل احباب کن حذر

ای دامنت چو برگ گل نوشکفته پاک

پیش نسیم بسکه گریبان گشاده یی

[...]

چون من کجاست بوالعجبی در بسیط خاک

آب حیات بر لب و از تشنگی هلاک

دارم ز پاک دامنی اندر محیط وصل

حال کسی که سوخته باشد ز هجر پاک

آن می که می‌دهندم و من در نمی‌کشم

[...]

هر کس که چون صدف دهن خویش کرد پاک

لبریز می شود ز گهرهای تابناک

بی سجده می کنند نماز جنازه را

مگذار پیش مرده دلان روی خود به خاک

افتادگی گزین که دهد فیض بیشتر

پهلوی خویش هر که نهد چون سبو به خاک

از خنجر عتاب مرا می کنی هلاک

رحمی نمی کنی به من زار و دردناک

مست آمدی به گلشن و گل را زدی به خاک

کردی ز باده پیرهن عاشقانه چاک

خواهد هزار زنده ز غیرت شود هلاک

گاهی پس از هلاکم اگر بگذرد به خاک

شد چاک سینه ی فلک از آه بترس

آهی که بر فلک رود از سینه های چاک

ای روز من زدست تو چون طره ی تو تار

[...]

آمد هزار تیر تو بر جسم چاک چاک

یک تیر شد خطا و شدم باعث هلاک

گر یار یاورم بوَد‌، از آسمان چه بیم‌؟

گر دوست مهربان بوَد از دشمنان چه باک‌؟

اشکم ز بیم هجر تو هر روز تا سمک

[...]

ای از ازل به ماتم تو در بسیط خاک

گیسوی شام باز و گریبان صبح چاک

ذات قدیم بهر عزاداری تو بس

هستی پس از حیات تو یکسر سزد هلاک

خود نام آسمان و زمین آنچه اندر او

[...]

بنشست باز در بر آن جسم چاک‌چاک

رخ کند و گفت وای اخی روحنا فداک

بنشست باز در بر آن جسم چاک‌چاک

رخ کند و گفت وای اخی روحنا فداک

ز انبوه غم نهاد دگرباره رخ به خاک

نالید و گفت وا ابتا روحنا فداک

یا رب به آه و نالهٔ دلهای دردناک

ما را نصیب کن که در آنجا شویم خاک

یا رب به آه و نالهٔ دلهای دردناک

ما را نصیب کن که در آنجا شویم خاک