لعل لبش داد کنون مر مرا

آنچ تو را لعل کند مر مرا

گلبن خندان به دل و جان بگفت

برگ منت هست به گلشن برآ

گر نخریده‌ست جهان را ز غم

[...]

شاه همی گوید ترجیع را

تا سه تمامش کن و باقی ترا

با تو گفتم جنّت هر دو سرا

در بهشت جاودان ما درآ

ای لب تو آرزوی جان مرا

چاک کنم در غم تو جامه را

داد جوابش ز درون سرا

که آهن سرد این همه کوبی چرا

زرد کن این نه چمن تازه را

سرد کن آهنگ شش آواز را

گر خبرت نیست از این دو سرا

پس به تو پیدا کنم این هر دو را

گاه بیا پیش که بوسی مرا

رخ چو برم پیش تو وا پس گرا

وز دگری جست همین ماجرا

یافت که باشد پسری مر ورا