ماه که بر لعل فلک کان کند

در غم آن شب همه شب جان کند

هر که درین دایره دوران کند

نقطهٔ دل آینهٔ جان کند

چون رخ جان ز آینه دل بدید

جان خود آئینهٔ جانان کند

گر کند اندر رخ جانان نظر

[...]

لعل لبت چون شکر افشان کند

کشور جان را شکرستان کند

سایه به فرقت که مغیلان کند

به که سراپرده سلطان کند

کفر تو آرایش ایمان کند

نام دلت صدر شهیدان کند

عشق تو راآینه رخشان کند

حسن در آن جلوه نمایان کند

حکم به درویش و به سلطان کند

هرچه کند با همه یک سان کند

بو که شهم لطف فراوان کند

آنچه بود لایق شاهان کند

تا به شب آن خانه چو نیران کند

گوئی ادا دین زمستان کند