بندهٔ دل باش که سلطان شوی

خواجهٔ عقل و مَلِک جان شوی

خشم مرو خواجه! پشیمان شوی

جمع نشین، ورنه پریشان شوی

طیره مشو خیره مرو زین چمن

ورنه چو جغدان سوی ویران شوی

گر بگریزی ز خراجات شهر

[...]

فارغ ازین چشم و دل و جان شوی

هر چه بدیدی به یقین آن شوی

گه ز گلی خرم و خندان شوی

نغمه سرا بلبل بستان شوی

بندهٔ دل باش که سلطان شوی

خواجهٔ عقل و ملک جان شوی