ای متحیر شده در کار خویش

راست بنه بر خط پرگار خویش

خرد شکستی به دبوس طمع

در طلب تا و مگر تار خویش

در طلب آنچه نیامد به دست

[...]

تا نشناسی گهر یار خویش

یاوه مکن گوهر اسرار خویش

شاه نهاده‌ست به مقدار خویش

در دل من گوهر اسرار خویش

بینش من تیره شد از کار خویش

سرمه سپیدم ده از انوار خویش

جست چنان هر یک از ایثار خویش

مرگ خود و زندگی یار خویش

گفت جوان، حال دل زار خویش

ساخت ورا محرم اسرار خویش

من به چنین روز ز ادبار خویش

تیره چو سایه پس دیوار خویش

ساخت دلش مخزن اسرار خویش

کرد رخش مطلع انوار خویش

کرد فرامش ره و رفتار خویش

ماند غرامت زده از وار خویش

بیکسیم ساخت خریدار خویش

سوختم از گرمی بازار خویش

یکجهتی حلقه دام وفاست

صید بتانیم و گرفتار خویش

خاک رهم سیر جهان می کنم

[...]

خوب توانم که کنم کارِ خویش

سازمش از عشق گرفتارِ خویش

بازگشا دیدهٔ بیدار خویش

تا نگری عاقبت کار خویش

جمله پی مصلحت کار خویش

نیز پی گرمی بازار خویش