هر که صبوحی کند با دل خرم بود

با دو لب مشکبوی، با دو رخ حور عین

پیش من آور نبید در قدح مشکبوی

تازه چو آب گلاب، پاک چو ماء معین

آمده در نعت باغ عنصری و عسجدی

و آمده اندر شراب آن صنم نازنین

آخته چنگ و چلب، ساخته چنگ و رباب

دیده به شکر لبان، گوش به شکر توین

گردان در پیش روی بابزن و گردنا

ساغرت اندر یسار، شاهدت اندر یمین

سوسن کافور بوی، گلبن گوهر فروش

وز مه اردیبهشت کرده بهشت برین

باد سحرگاهیان کرده بود تفرقه

خرمن در و عقیق بر همه روی زمین

در دهن لاله باد، ریخته و بیخته

بیخته مشک سیاه، ریخته در ثمین

گشت نگارین تذرو پنهان در کشتزار

همچو عروسی غریق در بن دریای چین

ماه نو منخسف در گلوی فاخته‌ست

طوطیکان با نوا، قمریکان با انین

لاله سوی جویبار لشکر بیرون زده‌ست

خیمهٔ او سبزگون، خرگه او آتشین

قمریک طوقدار گویی سر در زده‌ست

در شبه گون خاتمی، حلقهٔ او بی‌نگین

نسترن مشکبوی مشکفروش آمده‌ست

سیمش در گردنست، مشکش در آستین

شاخ گل مشکبوی زیر ذراعت کند

عنبرهای لطیف، گوهرهای گزین

خوبان نعره زنند بر دهن و کام تو

در لبشان سلسبیل در کفشان یاسمین

آمد عید شریف فرخ و فرخنده باد

فیه کلوا و اشربوا یا ایها الصائمون

زود شود این شگفت از بر ما ناپدید

روزه شد و عید باز از پسش آمد کنون

آن شه با علم و حلم آن شه با عدل و داد

فاز لکل العلوم فاق جمیع الفنون

خدمتش اصل جلال مدحتش اصل شرف

ای بخرد رهنمای وی به هنر رهنمون

آنچه تو جویی ز چرخ و انچه تو خواهی ز دهر

لاشک فی انهم لابد فی ان یکون