آمد نوروز ماه با گل سوری به هم

بادهٔ سوری بگیر، بر گل سوری بچم

زلف بنفشه ببوی، لعل خجسته ببوس

دست چغانه بگیر، پیش چمانه به خم

از پسر نردباز داو گران بر به نرد

[...]

قاعدهٔ سعد و حمد کنیت و نامش بهم

بر سر خورشید و ماه دولت وی را قدم

مضمرش اندر ضمیر مُدغَمش اندر قلم

فایده ی عمر خضر مرتبه ی مهر جم

مرغ شد اندر هوا رقص کنان صبح‌دم

بلبله را مرغ‌وار وقت سماع است هم

برلب جام اوفتاد عکس شباهنگ بام

خیز و درون پرده ساز پرده به آهنگ بم

هدیه بر دل رسان تحفه سوی لب فرس

[...]

ای لب و زلفین تو مهره و افعی بهم

افعی تو دام دیو مهرهٔ تو مهر جم

در ختنی روی تو حجلهٔ زنگی عروس

در یمنی جزع تو حجرهٔ هندی صنم

مریم آبستن است لعل تو از بوسه باش

[...]

گرنه شب از عین عید ساخت طلسمی بخم

عین منعل چراست در خط مغرب رقم

بابلیان عید را نعل در آتش نهند

کز حد بابل رسید عید و مه نو بهم

کرد رخ آفتاب زرد قواره نهان

[...]

لولیکان تویم در بگشا ای صنم

لولیکان را دمی بار ده ای محتشم

ای تو امان جهان ای تو جهان را چو جان

ای شده خندان دهان از کرمت دم به دم

امن دو عالم توی گوهر آدم توی

[...]

ای ظفر و نصرتت پیشروان حشم

کوکبه انجمت پسر و ماه علم

کاتب امر تو راست زیر قلم روز و شب

خاتم ملک تو راست زیر نگین ملک جم

گشته ز گرد رهت چشم کواکب قریر

[...]

منصب مستان ما ترک وجود و عدم

نسبت رندان ما بذل حدوث و قدم

حاصل بحر محیط جرعه ای از جام ماست

خود که برد پیش ما نام می و جام جم

پیر خرابات عشق یار عزیز من است

[...]

آه که از جور چرخ، وز ستم روزگار

خسرو ملک وجود، شد به دیار عدم

آه که برچیده شد زود ز بزم جهان

مسند شهبازخان خان جمیل الشیم

رفت امیر زمان تاج اعاظم که بود

[...]

ای به خم زلف تو حجله چینی صنم

خال تو در زیر چشم نا فه و آهو بهم

برهمنت آفتاب حلقه بگوشت حرم

خنده پدید از لبت همچو وجود از عدم

مایهٔ ایمان و کفر، عشق تو شد ای صنم

خاک سر کوی تو است، قبلهٔ دیر و حرم

گر تو شوی بی نقاب، ای مه من آفتاب

در برت از روشنی، دم نزند صبحدم

گرد من و گرد تو، صف زده جانا مدام

[...]

تنی که پرورده بود به دوش فخر امم

تنی که در عهد مهد به عرش شد محترم

ز داغ وی عاقبت عرش برین گشت خم

یک جا شد پایمال ز سم اسب ستم

به بذل انعام عام مهیمن ذوالنعم

به امت مصطفی که هست خیرالامم

قدیم عزوجل گشود باب کرم

به دعوت خلق داد صلای عام از حرم

سید امی که هست زنده بدو باب وام

سیر تمام نفوس در سیر اوست گم

سایه شبدیز او بر سر جبریل سم

هست دم رفرفش سر فلک پیر دم

اسم امیر وجود رسم غلام عدم

بنده دنیای دون بر عدمستش قدم

سجده بت دیده ئی بین بوجوه عجم

صد بت در آستین روی بسمت حرم

ز اوج اختر گذشت موج محیط کرم

رسد ره برتر گذشت نخل علوم و حکم

پایۀ منبر گذشت از سر لوح و قلم

از سر و افسر گذشت خسرو ملک عجم

جلوه بصد ناز کرد لیلی حسن قدم

پرده زرخ باز کرد بدر منیر ظلم

ای بمحیط وفا نقطۀ ثابت قدم

نسخۀ صدق و صفا دفتر جود و کرم

همت والای تو برده ز عنقا سبق

جز بتو زیبنده نیست قبۀ قاف قدم

سرو سهی سای تو تا که در آمد ز پای

[...]