گرد رخت صف زده لشکر دیو و پری

ملک سلیمان تراست گم مکن انگشتری

پردهٔ خوبی بساز امشب و بیرون خرام

زهرهٔ زهره بسوز زان رخ چون مشتری

از پی موی تو شد بر سر کوی خرد

[...]

حافظ چون خاطری صافی چون جوهری

ساکن چون کوه و کان روشن چون آذری

جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری

کان شکر می‌کشی با شکران می‌خوری

ای رخ تو چون قمر تک مرو آهسته تر

تا نخلد شاخ گل سینه نیلوفری

چهره چون آفتاب می‌بری از ما شتاب

[...]

ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری

سوخته باد آینه تا تو در او ننگری

جان من از بحر عشق آب چو آتش بخورد

در قدح جان من آب کند آذری

خار شد این جان و دل در حسد آینه

[...]

ای شده مشغولِ خویش هیچ گمان می بری

کاین همه سرگشتگیت هست ز تن پروری

چند پرستی وجود در عدمِ انتظار

میل مکن با وجود تا ز عدم بگذری

تو ز خریِ خودی تابعِ فرمانِ نفس

[...]

گر چه سعادت بسی ست در فلک مشتری

دزد حوادث هم است از پی انگشتری

عقل حوادث نپخت در پس نه پرده، زآنک

رخنه بال من است در فلک چنبری

راست روی پیشه کن همچو سحاب سپهر

[...]

در نظر هر که داد عشق تواش سروری

ملک سلیمان بود حلقه انگشتری

چون به چمن بگذرد شعله رعنای تو

سرو به بر می کند جامه خاکستری

در نظر اهل دید خار کند گلشنی

[...]

کم جو فرعون‌وَش مرتبهٔ برتری

بنده مکن خلق را به طُرّهٔ عنبری

شه نپسندد به ملک این همه حیلتگری

مگو که چشمم زند ره به شه از ساحری

ماه قریشی نژاد شاه لقب عسکری

نتیجه فاطمی ذخیره حیدری

راغی مرغای شرع داعی دین پروری

حارث حکم اله وارث پیغمبری

سری که بودش مدام به سروران سروری

نمود خولی به نی ز خصلت کافری

به خاک مطبخ نهاد رخ مه خاوری

نمود سرآت ذات ز جهل خاکستری

کثرت اگر چیره شد چیره شود کافری

جان که بتوحید زاد گردد از ایمان بری

از جم دل دیو جهل دزدد انگشتری

مذهب جعفر شود دستخوش پادری

هست بر اندام روز تا سلب عنصری

تا فکند شب بدوش جامه نیلوفری

تا که بود برقرار این فلک اخضری

لاله کند تا بسر مقنعه آذری

ای فلک لاجورد گر بزمین بنگری

تن بتواضع دهی سر بسجود آوری

چرخی بینی بخاک مطلع جانهای پاک

گشته در آن تابناک مهر و مه و مشتری

روضه فردوس را نیست بر او افتخار

[...]

چون زحلش بر در است خاک نشین مشتری

مریخش در رکاب همی کند لشگری

بشمس مر زهره را توان دهد برتری

عطاردش چون مه است در خط فرمانبری