گنجور

فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۲

 

آن که لبش مایهٔ حلاوت قند است

کاش بگوید که نرخ بوسه به چند است

دوش اسیر کسی شدم که ندانم

ترک سمرقند یا سوار خجند است

از پی جولان چو بر سمند نشیند

[...]

فروغی بسطامی
 
 
sunny dark_mode