اول اردیبهشت‌ماهِ جلالی

بلبل گوینده بر منابر قُضبان

بر گل سرخ از نم اوفتاده لَآلی

همچو عرق بر عذار شاهد غضبان

چون نبود خویش را دیانت و تقوی

قطع رحم بهتر از مودت قربی

فضل و هنر ضایع است تا ننمایند

عود بر آتش نهند و مُشک بسایند

إِنْ لَم أَمُتْ یَومَ الوَداعِ تَأسُّفاً

لا تَحسَبوني في المَوَدَّةِ مُنصِفاً

چون سگ درنده گوشت یافت نپرسد

کاین شتر صالح است یا خر دجال

دیدهٔ اهلِ طمع به نعمتِ دنیا

پُر نشود همچنان که چاه به شبنم