نیی واقف که دیگر عالمی هست

کز آنجا خاست گر بیش و کمی هست

چه درویش و چه سلطان تا دمی هست

به قدر خویش هر یک را غمی هست

نه پنداری که جز او آدمی هست

و یا جز ملک عشقش عالمی هست

گدای جلوه رفتی بر سر طور

که جان تو ز خود نامحرمی هست

قدم در جستجوی آدمی زن

خدا هم در تلاش آدمی هست

نهان در سینهٔ ما عالمی هست

بخاک ما دلی در دل غمی هست

از آن صهبا که جان ما بر افروخت

هنوز اندر سبوی ما نمی هست

درین عالم بهشت خرمی هست

بشاخ او ز اشک من نمی هست

نصیب او هنوز آن های و هو نیست

که او در انتظار آدمی هست

بخاک ما دلی ، در دل غمی هست

هنوز این کهنه شاخی را نمی هست

به افسون هنرن چشمه بگشای

درون هر مسلمان زمزمی هست