چنین در کارها بسیار مندیش

مگو ، ورنه بکن کاری که گفتی

نباید کز چنین تدبیر بسیار

ز تاریکی به تاریکی درافتی

فلک هر ساعتی سازی گرفتی

برآوردی دگر گونه شگفتی

چه بودی گر کسی دستم گرفتی

یکایک حال من با او بگفتی

سخنها هر چه گفتی راست گفتی

نکردی با من اندر مهر زُفتی

سخنها راست گفتی هر چه گفتی

نکو کردی که آهو نا نهفتی

بدو گفت ای برادر راست گفتی

درخت راستی را بر تو رفتی

به جا آری سخن‌هایی که گفتی

چنان کاندر وفا نایدْت زفتی

به حال خود سرود خوش بگفتی

که روی ویس مثل گل شکفتی

چرا نشنیدم از تو هر چه گفتی

چرا با تو نرفتم چون تو رفتی

چو ویسه جام باده برگرفتی

دلارامش سرودی خوش بگفتی

اگر با وی بدی در باغ جفتی

بدین هنگام ازیدر چون برفتی

به نخچیر آمدی با بس شگفتی

چو گل بایسته نخچیری گرفتی

بدین زشتی که از پیشم برفتی

فرامش کردی آن خوبی که گفتی

سخنهایی چنان دلگیر گفتی

کجا صبر از همه دلها برفتی

نگارینا ز پیش من برفتی

چه گفتی یا چه فرمایی نگفتی

چه باشد گر تو یار نو گرفتی

نباید از تو ما را این شکفتی

چنان دیدم که دست من گرفتی

بدان یاقوت قند آلود گفتی

تو او را غرچه و نادان گرفتی

فریب جادوان با او بگفتی

گرفتم کاین سراسر راست گفتی

نه خوش خوردی نه بی تیمار خفتی

چو شادروان مروارید گفتی

لبش گفتی که مروارید سفتی