زمین را نیست با لطف آشنایی

که تا بر وی بماند روشنایی

شنیدی آن مثل در آشنایی

که باشد آشنایی روشنایی

توی چشم سرم را روشنایی

توی با بخت نیکم آشنایی

ترا از بخت خواهم روشنایی

مرا با بخت نیکت آشنایی

مرا تا هست با عشق آشنایی

نبیند چشم بختم روشنایی

فتاد اندر دل من روشنایی

خرد از جان من جست آشنایی

به یک فرسنگ او را روشنایی

همی شد با نسیم آشنایی

ازو خواهم نه از تو روشنایی

وزو جویم نه از تو آشنایی

ترا از من درود آشنایی

مرا از ماه رویت روشنایی

عزیزان از غم و درد جدایی

به چشمانم نمانده روشنائی

بدرد غربت و هجرم گرفتار

نه یار و همدمی نه آشنائی

عزیزون از غم و درد جدایی

به چشمونم نمانده روشنایی

گرفتارم به‌دام غربت و درد

نه یار و همدمی نه آشنایی

به ما چشمی دگر کرد آشنایی

دو بِه بیند ز چشمی روشنایی

کرامت دادیش در آشنائی

ز نورت یافت اینجا روشنائی

دل تو گر ندارد آشنائی

نگیرد هیچ کارت روشنائی

مرا تو سوختی در روشنائی

کنون گوئی نداری آشنائی

بتافت از پرده صبح آشنائی

چو شمعی یافت شمعون روشنائی

وگر یک ذرّه یابد آشنائی

ز خورشیدش بود صد روشنائی

که آن یک ذرّه نور آشنائی

چو صد خورشید دارد روشنائی

برو میتافت صبح آشنایی

پدید آمد دلش را روشنایی

چو یافت این طاق ازرق روشنایی

پدید آمد نشان آشنایی