جوابش داد رامین گفت ماها

ز غم خواهد مرا کردن تباها

جهان افروز رامین گفت شاها

نکو ناما به شاهی نیکخواها

اری فی‌النوم ما طالت نواها

زمانا طاب عیشی فی هواها

به جامی کز می وصلش چشیدم

همی دارد خمارم در بلاها

عرانی السحر ویحک ما عرانی

[...]

ز عشقت جان جمله سوخت شاها

ترا دیدند اینجا جان پناها

حقیقت کردم اینجاگاه شاها

تراگستاخی اکنون جان پناها

ملک زاده ملک را گفت شاها

کواکب لشکرا، گردون پناها!

زمین بوسید خسرو گفت شاها

به برج نیکویی تابنده ماها

نخستین کرد بر هر یک دعاها

پس آنگه گفت یک یک ماجراها

ملک چاکر خدیوا پادشاها

جهان داور شها عالم پناها

شود مرعبد فارغ از هواها

هم ازوی قمع میل و مدعاها

بقاها کایدت بعد از فناها

قلندر شو بمیر از آن بقاها

برای شمر، او خواند ثناها

برای آن لعین، گوید دعاها: