چو سیر گوی بی چوگان نباشد

گناه از گوی سرگردان نباشد

چنین گفت او که مالی کان نباشد

که گر باشد به جز تاوان نباشد

که چون آن لطف از پیشان نباشد

جهانی درد را درمان نباشد

همه اسرار او پنهان نباشد

سخن با عاشقان درجان نباشد

ترا چون زهرهٔ مردان نباشد

طلسمی دانمت کان جان نباشد

خدا شد تا خدا در جان نباشد

نمود بود او اعیان نباشد

کنون این درد را درمان نباشد

که کار حق چنین آسان نباشد

ترا تا نفس باشد آن نباشد

ترا تا نفس در فرمان نباشد

همه من باشم و جانان نباشد

بدین صورت مر این آسان نباشد

ترا تا پوست باشد آن نباشد

مهت در ابر شد رخشان نباشد

بجز خورشید می تابان نباشد

ندیدی این ترا تا آن نباشد

توان نان خورد اگر دندان نباشد

مصیبت آن بود که نان نباشد

دل ما را شکیب از جان نباشد

ور از جان باشد، از جانان نباشد

مرا دشوار ازو باشد صبوری

ز جانان دل صبور آسان نباشد

نباشد ناله عیب از دردمندی

[...]

وفا در نیکوان چندان نباشد

ترا خود هیچ بویی زان نباشد

مرا گویید منگر در جوانان

که خوبی جز بلای جان نباشد

نظر در روی تو خود کرده ام من

[...]

چه خوش بزمی که جز جانان نباشد

درین محرم بغیر از جان نباشد

دو درج لعل کان در کان نباشد

دو عقد دُر که در عمان نباشد

گهی گفتی خود این آسان نباشد

ولی خود کرده را درمان نباشد

چو خود کردم، مرا تاوان نباشد

بلی خود کرده را درمان نباشد

که گر روی تو پشتیبان نباشد

فروغ کار من چندان نباشد

کسی کورا غم جانان نباشد

همان بهتر که اورا جان نباشد

ببزم وصل جانان ره کسی برد

که در قید جهان و جان نباشد

بعشقت کافر آمد هرکه او را

[...]