که پیش آن حکیم هندوان شَو

ز دل کینه برون کن مهربان شو

کنون ای دایه برخیز و روان شو

میان این دو دلبر در میان شو

چو عیسی در سخن شیرین زفان شو

صدف را بشکن و گوهر فشان شو

به پرواز‌ِ جهان‌ِ لامکان شو

زمانی بی زمین و بی زمان شو

ره کوفیت میباید روان شو

الف دانی تو باری همچنان شو

جهان را ترک گیر و خصم جان شو

ز هر دو بگذر و جان جهان شو

به راه حیدر صفدر روان شو

توهم در راه آن چون عاشقان شو

تو دست از جان بدار و جان جانشو

ز دید خویشتن کلی نهان شو

ز دید خود بمیر و جان جان شو

ازین تاریکی آنگاهی عیان شو

ز دید خود بمیر و جان جان شو

چو خورشید جهان در کل عیان شو

جهان بگذار شیخ و در نهان شو

چو کردی پشت بر وی جان جانشو

زبان بردار اینجا بی زبان شو

چو گردی بیزبان در ما نهان شو

ز احمد بردار از من عیان شو

ز احمد راز دان و در نهان شو

بدان خود را و آزاد جهان شو

چو عیسی برفراز آسمان شو

حجاب از پیش تن بردار و جان شو

مرا در دید جان عین العیان شو

اناالحق گوی و عین لامکان شو

چو مردان بی زمین و بی زمان شو

مر الهام میگوید که جان شو

برون از عالم کون و مکان شو

دم ایشان زن و هر دو جهان شو

نمودار زمین و آسمان شو

میان آب می رو پاک جان شو

به عین عشق دیدار جهان شو

بزن گوئی و چون گوئی روان شو

از این عالم بسوی آن جهان شو