در آن گلشن چو سرو آزاد می‌باش

چو شاخ میوهٔ تر شاد می‌باش

نواله از جگر کن شاد می‌باش

ولی درخون دل آزاد می‌باش

بهرچت او دهد دلشاد می‌باش

وگر ندهد خوش و آزاد می‌باش

مکن کبر و بعدل و داد میباش

قدم بر عدل نه آزاد میباش

بوقت شادمانی شاد میباش

ز اندوه و زغم آزاد میباش

ز لطف و قهر جانان شاد میباش

چو منصور از جهان آزاد میباش

ازین مستی که داری شاد میباش

ز جزو و کل به کل آزاد میباش

ایا آدم در ایندم شاد میباش

بجز من از همه آزاد میباش

مخور این گندم وآزاد میباش

درون جنّتم دلشاد میباش

بکن مر خدمت دل شاد میباش

نشین فارغ ز کل آزاد میباش

یکی را کن تمام و شاد میباش

بروی دوست تو آزاد میباش

مخور اندوه، ازین پس شاد می‌باش

ز بند هر غمی آزاد می‌باش

به رویش خرم و دلشاد می باش

ز غم های جهان آزاد می باش

به داغ نامرادی شاد می باش

به غل بندگی آزاد می باش

بغم خوردن بنه دل شاد میباش

خدا را بندهٔ آزاد میباش

هوا را پشت پا زن خاک ره شو

تهی دست از جهان چون باد میباش

بر افکندگان افکندگی کن

[...]