گنجور

عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۲۹

 

به وادییی که درو گوی راه سر بینی

به هر دمی که زنی ماتمی دگر بینی

ز هرچه می‌دهدت روزگار عمر بهست

ولی چه سود که آن نیز بر گذر بینی

ز دولتی به چه نازی که تا که چشم زنی

[...]

عطار
 
 
sunny dark_mode