گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۲

 

ز هجر او دل من هر زمان به دست غم افتد

تنم ز دوری او در شکنجهٔ ستم افتد

شبی که قصهٔ درد دل شکسته نویسم

ز تاب سینه بسوزم که سوز در قلم افتد

قدم بپرسشم، ای بت، بنه، که چون تو بیایی

[...]

اوحدی
 
 
sunny dark_mode