جهانا، همانا کزین بی‌گناهی

گنه کار ماییم و تو بی کنازی

دو عیدست ما را ز روی دو معنی

هم از روی دین و هم از روی دنیی

همایون یکی عید تشریف سلطان

مبارک دگر عید قربان و اضحی

به صد عید چونین فلک باد ضامن

[...]

چه گویم که خوارم ز عشق تو گویی

هم از مادر عشق زاده ست خواری

کفِ آب را تو بدادی زمینی

سیه‌دود را تو بدادی سمایی

حرام است خواب شب، ایرا تو ماهی

که در شب، چو بدری ز جان‌ها برآیی

شبا، در تهیّج چو مارِ سیاهی

جهان را بخوردی، مگر اژدهایی

الا ماهِ گردون! که سیّاح چرخی

پی من باشد دمی گر بپایی؟!

دروغ است کی کرده ام توبه از می

من و توبه از می ، ز می توبه هی هی

نخواهم دگر خورد گفتم و لیکن

نگفتم که کردم به کُل توبه از می

به حکم الی اَصّلِه کُلُّ شیء

[...]

بر آواز چنگ و رباب و دف و نی

بنه بر کفم ساقیا ساغرِ می

بهارست و مجلس بهشت است و اکنون

اگر کاسه این جا نگیری کجا کی

نه من از در لایَجوز و یَجوزم

[...]

خوشا طرف بستان و فصل بهاران

رخ دوستان و می دوستگانی

گلی بود نورسته از باغ خوبی

ولی ایمن از تندباد خزانی

چو مه در به غلطاق گلریز چرخی

چو خورشید در قرطهٔ آسمانی

غنیمت شمر عیش را با جوانان

که چون شد دگر بازناید جوانی

نسیم عراقی ندانم چه بادی

زمین سپاهان ندانم چه خاکی

ندانم چه نقشی که مثل تو صورت

مصوّر نگردد ز آبی و خاکی

ریاض بهشتی بدین روح‌بخشی

چراغ سپهری بدین تابناکی

خرد را فریبی و دل را امیدی

روان را حیاتی و تن را هلاکی

نه در دل ممّکن که در قلب جانی

نه از گِل مرکب که از روح پاکی

حدیث خوشی هیچ با ما نگوئی

سخن جز به شمشیر قطعا نگونی

بحل کردمت خون خود گر بنازی

کشی زودم امروز و فردا نگونی