چو آورد لشکر به پیش فرات

سپه را عدد بود بیش از نبات

بیاورد لشکر ز رود فرات

به هامون سپه بیش بود از نبات

دگر بوم میسان و رود فرات

پر از چشمه و چارپای و نبات

شد از رنج وز تشنگی شاه مات

چنین یافت از چرخ گردان برات

همی‌تاخت تا پیش آب فرات

ندید اندرو هیچ جای نبات

بیامد سپه تابه آب فرات

نماند اندر آن بوم جای نبات

به شهری که خوانی همی قسطنات

یکی دیر پا کرده پیش فرات

چو پایان پذیرد حد کاینات

نماند در اندیشه دیگر جهات

زهی خضر و اسکندر کاینات

که هم ملک داری هم آب حیات

سکندر به امید آب حیات

همی کرد در رنج و سختی ثبات

گر از بهر آن جوید آب حیات

که از پنجهٔ مرگ یابد نجات

تنومند ازو جمله کاینات

بدو زنده هر کس که دارد حیات

سپیده‌دمی در شب کاینات

سیاهی‌نشینی چو آب حیات

دهد هرکسی مال خود را زکات

به تاراجشان کس نیارد برات

دواگر بود جمله آب حیات

وفا چون کند چون درآید وفات

به جانی کزو جانور شد نبات

به جان داوری کارد از غم نجات

گشاید دری بر دل از واردات

فشاند سر دست بر کاینات

گزین کرد فی الجمله از کاینات

وجود محمد علیه الصلات

رسولِ امین سیّدِ کاینات

شفیع قیامت دلیل نجات

ملایک صفت باش کز مُهلکات

ز اخلاق پاکیزه‌یابی نجات