مه روزه اندرآمد هله ای بت چو شکر

گه بوسه است تنها نه کنار و چیز دیگر

بنشین نظاره می‌کن ز خورش کناره می‌کن

دو هزار خشک لب بین به کنار حوض کوثر

اگر آتش است روزه تو زلال بین نه کوزه

[...]

همه عمر طفل اشکم به دو دیده بود حاضر

دل خسته ام غم خود به کسی نکرد ظاهر

ز غم قد تو بودم به نهال سرو شاکر

ز دراز آرزویی من و دست کوته آخر

به زمانه سیدا را نبود هوای ساغر

سر خود به جیب برده به هوای وصل دلبر

به زبان خامه هر دم رسد این سخن مکرر

به کمند زلف خوبان نه چنان فتاد حیدر

خنک آن قمار بازی که بباخت هرچه بودش

بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر

بت من که از لطافت بودش ز روح عنصر

نه چنان لطیف کآید به خیال یا تصور

بر قامتش به طوبی شکن آورد کروبی

بر طلعتش ز خوبی به مزاج گل تکسّر

بودش به دوش کاکل چو به سرو ناز سنبل

[...]

شد صبح وصل روشن یا ایها المدثر

تا کی به خواب نازی ای دوست قُم فَاَنذَر

نخل کمال بریافت جیب جلال بشکافت

خورشید معرفت تافت قم یا بشیر بشر

خلقی در استماعند یا مصطفی فحدث

[...]