خسروا بود و هست خواهد بود

روزگارت رهی و چرخ مطیع

ملک را قدر تو سپهر بلند

عدل را همت تو حصن منیع

نه ز طبع تو هست جود شگفت

[...]

کرده منشور را به خط بدیع

حق لیستخلفنهم توقیع

گشت قیصر نگون ز تخت رفیع

دِرّه در دست او و او به بقیع

علوی گفت مر مراست شفیع

جدّم آن سرور شریف و وضیع

منظر و مخبرش لطیف و بدیع

صورت و سیرتش ظریف و رفیع

عقل گمره ز شکلهای رفیع

روح واله ز نقشهای بدیع

ندهم بیش از این ترا تصدیع

عرضه کن بر همه شریف و وضیع

ای چو چرخ بیستون رفیع

وی چو کوه بیستون صدرت منیع

چو زمانه دولتی داری عزیز

چون ستاره همتی داری رفیع

در مساعی کرده ‌های تو جمیل

[...]

ای به طالع چو نام خود مسعود

وی به همت چو رای خویش رفیع

آسمان آن مطاع عالم کون

امر و نهی ترا به طوع مطیع

تیره ماه امید را داده

[...]

نکنم دور از این جناب رفیع

مبر این شیر را ز طفل رضیع

هر که می بیند از شریف و وضیع

از تو این صورت رکیک و شنیع