تا چو تو میزبان نو دارد

عیسی و خر غذا و جو دارد

هرکه این شرط را نکو دارد

کیمیای سعادت او دارد

دل تمنای درد او دارد

خانه سیلاب آرزو دارد

خویش یکدیگرند عجز و غرور

تیغ پیوند با گلو دارد

چون کنم شرح حال دیده رقم

[...]

حرص اگر بر عطش غلو دارد

شرم آبی دگر به جو دارد

گوشهٔ دامن قناعت گیر

خاک این وادی آبرو دارد

خار خار خیال پوچ بلاست

[...]

باده آنجا چه آبرو دارد

کابرو را چو آب جو دارد