کار و بار جهانیان هوس است

وین همه طمطراق یک نفس است

کدخدایی همه غم و هوس است

کد رها کن ترا خدای بس است

کین همه تکیه جایها هوس است

تکیه‌گه رحمت خدای بس است

چون ترا بر نهاد خود نفس است

از تو او مر ترا عوض نه بس است

گفت بر درگهم کدام کس است

کهمر این کار را به علم بس است

همه عالم، اگر پر از هوس است

بشر را اشتیاق هند بس است

مزه همچون زر و جهان چو مس است

مزۀ بی دغل ورای حس است

بس کنم زین سخن که رمز بس است

هر کرا اندرون خانه کس است

خوف خلقان ز شحنه و عسس است

آنکه ترسد ز حق غریب کس است

بین که در هر تنی چگونه کس است

در یکی شحنه در یکی عسس است

روز بشناسمش که او چه کس است

شاه یا شحنه دزد یا عسس است

بسته در شش جهات و پنج حس است

از برون چون زراز درون چومس است

علم از وحی و کسب مقتبس است

هذیان مجادلان هوس است

هرکه را دست و پا و پیش و پس است

صوت و حرف و انامل و نفس است

خاک نعلینت ار نه دسترس است

گردی از نعل مرکب تو بس است

غسل اعضا سه بار اگر چه بس است

شوید او آنقدر که دسترس است

اگرم شانه همچو مو هوس است

شانه ام فرق شاخ شاخ بس است

دل شه کز خزینه اش هوس است

دولت شاهیش خزینه بس است

تکیه بر خوابگاه نقش بس است

بر تنم نقش بوریا هوس است

از تو ای نور چشم ملتمس است

میوه نخل بنده نیم رس است

تشنگان را همیشه این هوس است

قطره یی ز آب رحمت تو بس است