اشتر گرسنه کسیمه برد

کی شکوهد ز خار؟ چیره خورد

نانوردیم و خوار و این نه شگفت

که برِ ورد، خار نیست نورد

مردم اندر خور زمانه شده‌ست

نرد چون شاخ گشت و شاخ چون نرد

از تک اسب و بانگ نعرۀ مرد

کوه یر نوف شد هوا پر گرد

شعر سید محمد ناصر

دل من شاد کرد و خرم کرد

شدم از گرمی طبیعی پوست

همچو تشنه که آب باید سرد

بر دل من نشاط رامش یافت

[...]

ای مظفر فراق یافت ظفر

بر تن من نکرده هیچ نبرد

خنجری ناکشیده در حمله

باره ای نافکنده در ناورد

فرقت خیره روی روبا روی

[...]

ماه بهمن نبید باید خورد

ماه بهمن نشاط باید کرد

در جهان هر که هست فرزانه

به پسندد نشاط جان پرورد

ز آنکه امروز مطرب و ساقی

[...]

دیبدین است و دین مرد خرد

آن شناسم که لعل باده خورد

باز دارد خرد تو را ز نبید

مشنو اندر نبید پند خرد

ای شگفتی نبید خواره همی

[...]

باز چون ماند سیم کم شمرد

دست چون بر زد از میان ببرد

نکته گوید بسی چو بازد نرد

اینت زیبا و اینت خوشدل مرد

سیکی هفت و هشت چون بخورد

دست زی عشرت و نشاط برد

شاه بی موجبی عزیزم کرد

وز همه بندگان پدید آورد

آب بی روی وی نیارد خورد

پیش او هیچ از این نیارد کرد

ای عجب هر که او بخواهد مرد

جز قمار از جهان چه خواهد برد

صدر اسلام زنده گشت و نمرد

گرچه صورت به خاک تیره سپرد

در جهان بزرگ ساخت مکان

هم بخردان گذاشت عالم خرد

پس تو گویی که مرثیت گویش

[...]

نه غم این طرف توانم خورد

نه بدان شهر ره توانم برد

که درو ذکر او توانی کرد

یا زجودش بری توانی خورد

باطنت را به لطف خود پرورد

ظاهرت قبلهٔ ملایک کرد

فرش غبرا برای تو گسترد

چرخ فیروزه سایبان تو کرد

تو چه پنداشتی که ایزد فرد

از پی بازیت پدید آورد!

راه رو راه‌، گرد گفت مگرد

که به گفتار ره نشاید کرد