چون از این هر دو فارغ آیی تو

آنگهی خیر را بشایی تو

که‌ایزد از بهر نیک رایی تو

برد فترت ز پادشایی تو

همه گفتند قطب مائی تو

که دهی جمله را رهائی تو

نیستت جای، در چه جایی تو؟

همه زان تو خود، کرایی تو؟

آنکه او را نه آشنایی تو

به کدامش زبان ستایی تو؟

چیست چندین غزلسرایی تو

وز مژه خون دل گشایی تو

جان من سخت دلربائی تو

دل من نیک جانفزائی تو

نیک دل میبری ولیکن سخت

سست پیمان و بی‌وفائی تو

من ز هجرت چنانکه میدانی

[...]

بر من نیستی کجائی تو

ای که یکجا دمی نیائی تو

آتش هجر تو کبابم کرد

سوختم این چنین چرائی تو

ای سراپا چنانکه می‌باید

[...]