ای بزرگی که رای صایب تو

کارهای عمل به سامان کرد

کار کرد هنر کفایت تو

بر کفاة زمانه تاوان کرد

هر چه تاریک دید روشن ساخت

[...]

ای عمیدی که باز غزنین را

سیرت و صورتت چو بستان کرد

باز عکس جمال گلفامت

حجرهٔ دیده را گلستان کرد

باز نطق زبان در بارت

[...]

دل او را چو رای برهان کرد

چرخ را شرع تنگ میدان کرد

ای بسا قامتا که چوگان کرد

مرد را کشت و تیر پنهان کرد

کف او بر سحاب رجحان کرد

بحر زا صدهزار تاوان کرد

به خدایی که کوه و دریا را

خازن در و لعل رخشان کرد

که من از درد فرقت لب تو

آن کشید م که شرح نتوان کرد

به خدایی که ید قدرت او

گردش چرخ را به فرمان کرد

که چنانم ز آرزومندی

که به صد نامه شرح نتوان کرد

خویشتن رفت و روی پنهان کرد

با چنان حربه حرب نتوان کرد

روی در زیر زلف پنهان کرد

تا در اسلام کافرستان کرد

باز چون زلف برگرفت از روی

همه کفار را مسلمان کرد

دوش آمد برم سحرگاهی

[...]

دوش با من نگار من آن کرد

که بصد سال عذر نتوان کرد

زلف بر بند خود بدستم داد

حلّ آن مشکلاتم آسان کرد

قصب از پیش ماه دور انداخت

[...]

اینت سردی که این زمستان کرد

که همه کاره ما پریشان کرد

تاختن کرد لشکر بهمن

خانه بر خلق همچو زندان کرد

آب را تخته بند کرد به جوی

[...]

دام ر ا زیر دانه پنهان کرد

تا ورا صید همچو مرغان کرد

حق مرا از چه روی پنهان کرد؟

زانکه جان را قرین جانان کرد

روز و شب در فراقش افغان کرد

از دو چشم اشک و خون در افشان کرد

هجر با روزگار من آن کرد

که صفت جز به وصل نتوان کرد

به دو زلفت که روزگارِ مرا

گاه مجموع و گه پریشان کرد

به دو چشمت که ملک پیمان را

[...]

لیک فرعون اگرچه بهتان کرد

نتوانست دفع ثعبان کرد

آنچه یک چند آب حیوان کرد

لب لعلت هزار چندان کرد

چون بدید آفتاب رنگ لبت

لعل را زیر سنگ پنهان کرد

ابر از رشک در دندانت

[...]

وقت آخر ز جمعه انسان کرد

لفظ «والناس» ختم قرآن کرد

هر که ماهی شور بریان کرد

معده خویش بحر عمان کرد

سر اسرار خویش راگیپا

دوش از چشم کله پنهان کرد

پیش کشمش مویز می نازد

[...]

حق چو تعیین جمله اعیان کرد

صفت هر یکی دگرسان کرد