طرفه حالا که بوستان دارد

عمر پیر و تن جوان دارد

پاسبان کرد باغ قمری را

که بسی گنج شایگان دارد

از خوی ابر گل صدف کردار

[...]

تندرستی چو در دهان دارد

شه بر او اعتماد جان دارد

وصف او روح در زبان دارد

یاد او آب در دهان دارد

خانهٔ پنج در که جان دارد

از پی چون تو میهمان دارد

خود کسی را که آن زبان دارد

ناگوارندگی زیان دارد

راکبی کز خرد عنان دارد

اسب انجام زیر ران دارد

هرچه در صحن او مکان دارد

تا به سنگ و کلوخ جان دارد

مرکبی کو به زیر ران دارد

آخر از راه کهکشان دارد

هرکه برتر ز جان مکان دارد

خانه بر فرق فرقدان دارد

دوست گل را نه رایگان دارد

کو زر و سیم در دهان دارد

تا ابد زانکه جانش کان دارد

روغن اندر چراغدان دارد

علم تأویل بر زبان دارد

شرح تنزیل را بیان دارد

تا ملک بر فلک مکان دارد

تا سماک از سمک نشان دارد

در همه سفره که‌آسمان دارد

اجری مملکت دو نان دارد

جای در حرز‌گاه جان دارد

بر زمین حکم آسمان دارد

خون که آمیزش روان دارد

سرخ ازآن شد که لطف جان دارد

در نظامی که آسمان دارد

اجری مملکت دو نان دارد

دل تو را دوست‌تر ز جان دارد

جان ز بهر تو در میان دارد

گر کند جان به تو نثار مرنج

چه کند؟ دسترس همان دارد

با غمت زان خوشم که جان مرا

[...]

هر که جان دارد و روان دارد

واجب است آنکه درد جان دارد

داند آن کس کزو نشان دارد

که ز شوقش جماد جان دارد