ای تو بر چرخ سعادت خورشید

وی تو بر تخت سیاست جمشید

مجلس وعظ تو از خوش سخنت

خوشتر از نعمت عمر جاوید

عقل مدهوش ز بس نکته نغز

[...]

آفتابی تو و ما سایهٔ تو

احولست آنکه یکی را به دو دید

روی او نور هم از روی تو یافت

چشم تو سرمه به چشم تو کشید

این چنین خوش سخن مستانه

[...]

آفتابی تو و ما سایهٔ تو

احول است آن یکی را به دو دید

روی تو نور هم از روی تو یافت

چشم تو سرمه ز چشم تو کشید

این چنین خوش سخنی مستانه

[...]

گوش ماهیش چو این حرف شنید

با خموشی ز سخن چاره ندید

خرقه تن به سر عرش کشید

خرقه را کند و به ذوالعرش رسید

بوی لطفش به براهیم رسید

گلشن از آتش نمرود دمید

لیک ازان گنج بجز رنج ندید

بویی از سر حقیقت نشنید

ظلم حجاج به غایت چو رسید

تیغ بر تهمتی چند کشید

به در صومعه شیخ رسید

از درون زمزمه (ی) شیخ شنید

نقش بی خامه نقاش که دید

نغمه بی زخمه مطرب که شنید

داشت بخت سیه و روز سفید

هر دمم دستخوش بیم و امید

موج آن بحر به آخر چو رسید

یادش آمد ز مقامات مرید

کرد ازان باز رها کرده ز قید

متعاقب دو سه مرغابی صید

ضره اش کیست جهان جاوید

که خرد راست نظرگاه امید

خفته این گفته ز عیسی چو شنید

در جوابش ز سخن چاره ندید

شیرزن عشوه روبه نخرید

داد پیغام چو آن قصه شنید

بی همین گونه قوی دار امید

که چو افتی به جهان جاوید

دارش از دولت اقبال نوید

گل نیلوفر بستان امید

کرد در قبله او روی امید

ساخت فرش ره او موی سفید

نوجوان حال کهن پیر چو دید

بوی صدق از نفس او نشنید