همه ناخوانده روی نزد کسان

کس نبیند چو تو در هیچ کسی

چو برانندت باز آیی زود

چه کسی آدمیی یا مگسی

آنکه در حسن مه چهارده بود

دی شنیدم که بپیوست بسی

گر برآری به شفاعت نفسی

بگشاید گره از کار بسی

هست میدان سخن تنگ بسی

چون رود راه ثنای تو کسی

گرچه آنجا نرسد دست کسی

بهره ور گردد ازین دست بسی

که ازان قوم فرومایه کسی

بر نیاورد چنین خوش نفسی

کرده ای روی ولی هر نفسی

می پزی در ره ایمان هوسی

طوطی قدسی و از هیچ کسی

می زنی پر به هوای مگسی

پیر مشغول سخن بود بسی

در جوابش نزد اصلا نفسی

محملت راست به هر پیش و پسی

لاله از بانگ فتاده جرسی

دهنت کارگه تنگ و بسی

کارها آید ازو هر نفسی

گر به آتش نکنی غور رسی

به کسی کی رسد از هیچ کسی

هیچ بودی و کم از هیچ بسی

ساخت فضل ازل از هیچ کسی

گرد گشتیم درین خانه بسی

نیست غیر تو درین خانه کسی

نیستی باد چو صاحب هوسی

در میاویز به هر خار و خسی

اثر کذب بود هیچکسی

به کسی گر رسی از صدق رسی

برسانیم به روشن نفسی

ناکسان را به مقامات کسی

نیک شو تا که به نیکان برسی

کس نیکان شوی از نیک کسی

ای به راه طلبت سعی کسی

خالی از ترک هوس ها هوسی

نیست کار تو بجز بازپسی

چون به سر منزل پیری برسی