نه ترا رای که در من نگری

نه مرا زهره که در تو نگرم

خود بیکباره بکش تا برهیم

من زدست تو تو از درد سرم

خبرت هست که خون شد جگرم

وز می عشق تو چون بی خبرم

زآرزوی سر زلف تو مدام

چون سر زلف تو زیر و زبرم

نتوان گفت به صد سال آن غم

[...]

وه که امروز بحال دگرم

تو چه دانی که نداری خبرم

از همه خرمئی دور از تو

تا ز تو دور ترم، دور ترم

نه تو را، رای که بر من نگری

[...]

ای ز خاک در تو تاج سرم

خود همینست بعالم هنرم

نم کلک تو و خاک در تست

حاصل خشک و تر بحر و برم

عقدها گوهر ازو بربایم

[...]

تا کی از دست تو خونابه خورم؟

رحمتی، کز غم خون شد جگرم

لحظه لحظه بترم، دور از تو

دم به دم از غم تو زارترم

نه همانا که درین واقعه من

[...]

هر کجا حسن خوشی می نگرم

جان به عشق تو به او می سپرم

نگرانم به جمال خوبان

چه کنم حسن تو را می نگرم

دم به دم کلک خیالت به کرم

[...]

شب دی خانه تو گلخن گرم

مهد سنجاب تو خاکستر نرم

حاش لله که به اینها نگرم

راه اقبال بر اینها سپرم

راه بیگانگیش چون سپرم

ز آشناییش چرا برنخورم

گفت یوسف که نه قاصر نظرم

من بدین شرم سزاوارترم

بسط کن بر همه کس خوان کرم

بذل کن بر همه همیان درم

که ازین درد که آمد به سرم

مانده از نور سواد بصرم

موجب قبض بود جمع درم

مایه بسط و طرب بذل و کرم

بود مهمانیم از محض کرم

نه چو بیع از پی دینار و درم

نیست اکنون که دل از غصه پرم

جز به صحرای عدم یک شترم

گفت: ای خواجه بده سیم و زرم

مژدگانی قدوم پدرم

بود مهمانیم از محض کرم

نه چو بیع از پی دینار و درم

همچو آیینه تحیر سفرم

صاحب خانه‌ام و در به درم

از بهار و چمنم هیچ مپرس

به خیال تو که من بیخبرم

یاد چشم تو جنونها دارد

[...]

گر ز فقر است من اینک ز کرم

موزه نغز برای تو خرم

سر زن چون شود از مستی گرم

بدرد بر تن خود جامه شرم