کای جهان نادیدهٔ من چون شدی

هیچ نادیده جهان بیرون شدی

گفت شیر ار روشنی افزون شدی

زهره‌اش بدریدی و دل خون شدی

هر دمی آن خاربن افزون شدی

پای خلق از زخم آن پر خون شدی

گر نه مانع سختی گردون شدی

از خط دور افق بیرون شدی

ور یکی را حال دیگرگون شدی

اختلاف اندر مزاج افزون شدی

تو بلند آوازه بودی، ای روان

با تن دون یار گشتی دون شدی

صحبت تن تا توانست از تو کاست

تو چنان پنداشتی کافزون شدی

بسکه دیگرگونه گشت آئین تن

[...]