اوفتاد از جوع در رنجورئی

دید اندر مسجدی مغفورئی

گر بود از پیشگه دستورئی

نیست جانم را ز شرحش دورئی

چون نمی‌آید ورا رنجوریی

که بگیرد چند روز او دوریی

جسم مجنون را ز رنج و دوریی

اندر آمد ناگهان رنجوریی

با چنین ناقابلی و دوریی

بخشد این غورهٔ مرا انگوریی