عطار » مصیبت نامه » بخش دوم » بخش ۳ - الحكایة و التمثیل
هیبت این راه کار مشکلست
صد جهان زین سهم پرخون دلست
عطار » مصیبت نامه » بخش چهارم » بخش ۲ - الحكایة و التمثیل
پس چنین گفت او که کاری مشکلست
کاین جهان را گور آخر منزلست
عطار » مصیبت نامه » بخش سیزدهم » بخش ۴ - الحكایة و التمثیل
چون چنین خورشید در شب حاصلست
گر زکوری میبخسبی مشکلست
عطار » مصیبت نامه » بخش سی و پنجم » بخش ۱ - المقالة الخامسة و الثلثون
منزل چارم ازو جای دلست
پنجمین جانست راه مشکلست
عطار » مصیبت نامه » بخش سی و هشتم » بخش ۱ - المقالة الثامنة و الثلثون
عقل اندر حق شناسی کاملست
لیک کاملتر ازو جان و دلست
عطار » پندنامه » بخش ۱۱ - در بیان چارچیز که اندر خطر بود
زهر این مار منقش قاتلست
باشد از وی دور هر کو عاقلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۳۶ - حکایت پادشاه جهود دیگر کی در هلاک دین عیسی سعی نمود
جزوها را رویها سوی کلست
بلبلان را عشق با روی گلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۶۲ - هم در بیان مکر خرگوش
نورِ نورِ چشم خود نور دلست
نور چشم از نور دلها حاصلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۷۱ - پرسیدن شیر از سبب پای واپس کشیدن خرگوش
قعر چه بگزید هر که عاقلست
زانک در خلوت صفاهای دلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۸۰ - اضافت کردن آدم علیهالسلام آن زلت را به خویشتن کی ربنا ظلمنا و اضافت کردن ابلیس گناه خود را به خدای تعالی کی بما اغویتنی
سوی حس و سوی عقل او کاملست
گرچه خود نسبت به جان او جاهلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۹۶ - تفسیر ما شاء الله کان
این سخنهایی که از عقل کلست
بوی آن گلزار و سرو و سنبلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۳۵ - مثل عرب اذا زنیت فازن بالحرة و اذا سرقت فاسرق الدرة
ور تو گویی جزو پیوستهٔ کلست
خار میخور خار مقرون گلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۵۷ - قصهٔ مری کردن رومیان و چینیان در علم نقاشی و صورتگری
آن صفای آینه وصف دلست
صورت بی منتها را قابلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۲۳ - قسم غلام در صدق و وفای یار خود از طهارت ظن خود
گرچه شاخ و برگ و بیخش اولست
آن همه از بهر میوه مرسلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۵۷ - حمله بردن سگ بر کور گدا
کالهٔ حکمت که گم کردهٔ دلست
پیش اهل دل یقین آن حاصلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۶۰ - تتمهٔ نصیحت رسول علیه السلام بیمار را
تافت زان روزن که از دل تا دلست
روشنی که فرق حق و باطلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۱۱۵ - حیران شدن حاجیان در کرامات آن زاهد کی در بادیه تنهاش یافتند
گفتیی سرمست در سبزه و گلست
یا سواره بر براق و دلدلست
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۹ - قصهٔ اهل سبا و طاغی کردن نعمت ایشان را و در رسیدن شومی طغیان و کفران در ایشان و بیان فضیلت شکر و وفا
که برو آنجا که اول منزلست
حق آن نعمت گروگان دلست