بنده آن اوست و تشریف آن اوست

من کیم، فرمان همه فرمان اوست

ملک چبود جمله عالم ز آن اوست

اوّلین و آخرین دیوان اوست

این همه غوغا در این ره ز آن اوست

ز آنکه خود منزلگه شیطان اوست

هر کرا نصرت بود حق ز آن اوست

جملهٔ آفاق در فرمان اوست

حکم حکم او و فرمان آن اوست

هل اتی و انّما در شان اوست

رو نمائی دل از ایمان اوست

علم ابراهیم و احمد زآن اوست

هرکه دارد عدل ایمان زآن اوست

پرتو خورشید در ایوان اوست

هرکه دارد دین او علم آن اوست

نعمت جنّت همه برخوان اوست

هرکه او منصف بود شرع آن اوست

علم معنی نامهٔ دیوان اوست

این چنین عالی اب و جد کان اوست

جملهٔ آفاق ابجد خوان اوست

همرهی را گفت این سگ آن اوست

و آن سپیدی بین که در دندان اوست

این همه ملک جهان کل زان اوست

دارو گیر مسکن دیوان اوست

حق اگر حق بین شناسد آن اوست

جملگی حق دفتر دیوان اوست

گر به جهل آییم آن زندان اوست

ور به علم آییم آن ایوان اوست

نار خصم آب و فرزندان اوست

همچنانک آب خصم جان اوست

آنک بیرون از طبایع جان اوست

منصب خرق سببها آن اوست

هم سجود هر ملک میزان اوست

هم جحود آن عدو برهان اوست

عاشق آنم که هر آن آن اوست

عقل و جان جاندار یک مرجان اوست

آن سر میدان و این پایان اوست

دل شده چون گوی در چوگان اوست

عام ما و خاص ما فرمان اوست

جان ما بر رو دوان جویان اوست