×
خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۹
خستهام نیک از بد ایام خویش
طیرهام بر طالع پدرام خویش
از سپیدی کار طالع بخت را
بس سیه بینم زبان و کام خویش
دل سبوی غم تهی بر من کند
[...]
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۲۱ - تفسیر این حدیث کی مثل امتی کمثل سفینة نوح من تمسک بها نجا و من تخلف عنها غرق
مسکل از پیغامبر ایام خویش
تکیه کم کن بر فن و بر کام خویش
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۳۲ - تهدید فرستادن سلیمان علیهالسلام پیش بلقیس کی اصرار میندیش بر شرک و تاخیر مکن
مرغ خویشی صید خویشی دام خویش
صدر خویشی فرش خویشی بام خویش
حسینی » کنز الرموز » بخش ۲۸ - در بیان تفرید میفرماید
آنکه غالب شد پرید از دام خویش
در حریم قدس کرد آرام خویش
جامی » هفت اورنگ » سلامان و ابسال » بخش ۴۶ - حکایت اعرابیی که خوان خلیفه را پسندید و گفت بعد ازین اینجا دایم خواهم رسید و جواب گفتن خلیفه که شاید مگذارند و گفتن اعرابی که آن وقت تقصیر از شما خواهد بود نه از من
جز سوی خوان تو ننهم گام خویش
تا ازین پالوده گیرم کام خویش
نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۱۸
از غمی کی تلخ سازم کام خویش
تلخ بگذارم به خود ایام خویش
ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۸۷ - در بیان کل مامیز تموه با رهامکم فهو مخلوق مثلکم و مردود الیکم
نی ز تقلید نیا و مام خویش
داخل اسلام کرده نام خویش
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین » بخش ۴۵ - جلال الدین بلخی معروف به مولوی معنوی
مرغ خویشی، صید خویشی، دام خویش
صدر خویشی، فرش خویشی، بام خویش
اقبال لاهوری » اسرار خودی » بخش ۱۵ - حکایت الماس و زغال
خوار گشتی از وجود خام خویش
سوختی از نرمی اندام خویش
اقبال لاهوری » رموز بیخودی » بخش ۲۰ - در معنی اینکه حسن سیرت ملیه از تأدب به آداب محمدیه است
«مگسل از ختم رسل ایام خویش
تکیه کم کن بر فن و بر گام خویش»