مستمند خویش را آواز ده

بی‌دل تست او، دل او بازده

این حسد را بر جسد طغرا زده

و آن ریا را از هوا سودا زده

حق بدو گفتا جوابش بازده

سوی او از سوی ما آواز ده

ای وصالت آتشی در ما زده

هرچه غیرتست کلی لازده

ناتوانی بیدلی سودا زده

هر دو عالم را بکل او پازده

ای اجل وی ترک غارت‌ساز ده

هر چه بردی زین شکوران باز ده

رطل ما بستان لبالب بازده

پس سقیهم ربهم آواز ده

خیز و کار رفتنت را ساز ده

همرهان خویش را آواز ده

مرغ گل را در زمین پوشیده‌دار

مرغ دل را در فلک پرواز ده

گر گمان داری ز معنی‌دان بپرس

[...]

در تمنای تو دل سودازده

شور عشقت آتش اندر ما زده

عقل ها بودند از آغاز ده

ساختی ده را تو اکنون یازده

قوت پرواز او را باز ده

چونکه دادی رخصت پرواز ده

چون گشادی رخصت پرواز ده

هم توانایی پرم را باز ده

یا دل گم کرده ام را بازده

یا به این دلخسته ترک و تاز ده

خیز و قانون اخوت ساز ده

جام صهبای محبت باز ده

قوم عیسی بر کلیسا پازده

نقد آئین چلیپا وازده