هر که جان درباخت بر دیدار او

صد هزاران جان شود ایثار او

تا توانی در فنای خویش کوش

تا شوی از خویش برخودار او

چشم مشتاقان روی دوست را

[...]

لیک کس واقف نشد ز اسرار او

نیست کار هر گدایی کار او

ملک عالم مصحف اسرار او

در نکویی آیتی دیدار او

من چو بی‌طاقت شدم در کار او

یک نفس نشکیبم از دیدار او

چون بسی شد نالهای زار او

شد خبر محمود را از کار او

من چه خواهم کرد ملک و کار او

ملکت من بس بود دیدار او

آن پسر شد عاشق دیدار او

همچو آتش گرم شد در کار او

در فرو بست وبزیر دار او

گشت درتیمار او بیمار او

آسمان یک پرده از اسرار او

وین زمین یک نقطه از پرگار او

از محّمد گویم و اطوار او

من یقین دانسته‌ام کردار او

رو تو از عطّار پرس اسرار او

ز آنکه دارد مظهر انوار او

طور چبود مظهر اسرار او

نور چبود واصل انوار او

تا که گردی مست در اسرار او

یا چو صنعان رو ببین دیدار او

رو طلب کن تا بیابی یار او

ز آنکه یابند از طلب اسرار او

هر کرا گشته سعادت یار او

شهسوار دین بود سردار او

ذکر حقّ باشد تمامی کار او

ورنه از خوردن نباشد عار او

آسمان شد پردهٔ انوار او

این زمین یک گردی از اسرار او

هرکه شک دارد خدا بیزار او

همّت مردان نباشد یار او

یک شبی داود دید انوار او

موج میزد بحر دل ز اسرار او

سالک واصل که باشد یار او

هر دو عالم نقطهٔ پرگار او