مر افکنده را گرگ دل کرد پاش

گریزنده را غول گفتی که باش

زمین و آب داری دانه در پاش

بکن دهقانی و این کار را باش

تعالی اللّه از این فیض دررپاش

که میپاشد چه زاهد را چه اوباش

آن رند و قلندر نهان آمد فاش

در دیدهٔ من بجو نشان کف پاش

یا او است خدایا که فرستاده خداش

ای مطرب جان یک نفسی با ما باش

مه همه کفست معطی نورپاش

ماه را گر کف نباشد گو مباش

به یک بار بر دوستان زر مپاش

وز آسیب دشمن به اندیشه باش

هر چه دادندت برون آر و بپاش

اندرین معنی کم از خاکی مباش

زگلبرگ رخ بر زمین لاله پاش

برآمد به گردون غو درو باش

تو برو فیض دست خویش بپاش

کار با دین کس نداشته باش

دراز و سرازیر وکج‌،‌دست‌و پاش

چو آب جدا گشته از آبپاش