شرع بازان حِرز جان قرآن کنند

تیر پس‌ بر صاحب‌ قرآن زنند

لاجرم بر بعض، بعضی دشمنند

زآنکه یک پیراهن است و صد تنند

این نکویان که سهی قامت و سیمین بدنند

رفته در پیرهنی چون چمن یاسمنند

بلبلانند که نالان گل سرخ بهار

دوستانند که دستان گل انجمنند

زنده دل، هیچ نخوابیده که در فصل بهار،

[...]

هرچه‌ خواهند این‌ وزیران‌ می‌کنند

چون‌ «چرا؟» گویی ز بحران دم زنند

نان خود را خورده و جان می‌کنند

پس حلیم خواجه را هم می‌زنند

ترکان چشم او پی خونریزی منند

کاین گونه بر دلم ز مژه ناوک افکنند

هر کس که دید سجدهٔ ما پیش ابرویش

گفتا که این بود بت و اینان برهمنند

انداختند خوش سپر اندر در طریق عشق

[...]

جای محبت که به دشمن کنند

با همه از حرص و طمع دشمنند

مردمان از نام او، رم می کنند

مقصدش را زود، بر هم می زنند

کاردانان، کار زین سان می کنند

تا که گویی هست، چوگان می زنند

گفت دربان این خسان اهریمنند

مجرمند و بی گنه رامیزنند

گفت، این خویشان وبال گردنند

دشمنان دوست، ما را دشمنند